This is it.

Jongens, jongens wát een jaar. 10 maanden weg van huis en out of my comfortzone, toen ik me aanmeldde wist ik precies waarom ik het wilde doen, maar zodra het realiteit werd dacht ik af en toe nog wel eens ‘waarom ben ik hier in hemelsnaam mee begonnen?’, maar nu het einde zó dichtbij is, heb ik geen seconde spijt van mijn keuze. Iedereen vraagt nu aan me of ik al zin heb om weer naar huis te gaan, waarop ik altijd ‘ja’ en ‘nee’ antwoord. ‘Ja’ omdat ik al m’n favoriete Nederlandertjes weer wil zien, en ‘nee’ omdat ik daarvoor iedereen die ik in deze geweldige 10 maanden heb leren kennen moet achterlaten. Wat ben ik jaloers op de nieuwe exchange students die aankomende augustus hun avontuur zullen beginnen, want wat zou ik hier graag nog even willen blijven. Gelukkig heb ik nog wel een paar weekjes hier, maar die vliegen waarschijnlijk, net zoals het hele jaar, veel te snel voorbij.
Afgelopen maandag was m’n laatste schooldag (

), het voelde eigenlijk helemaal niet zo, omdat ik het dus nog helemaal niet besef dat het voorbij is. Al m’n vrienden hebben leuke berichtjes geschreven in mijn yearbook, die ik waarschijnlijk nog wel 100 keer zal lezen. Het echte afscheid van ze moet nog komen, maar hopelijk kunnen we dat zo lang mogelijk uitstellen. Natuurlijk zijn zij niet de enigen waarvan ik afscheid moet nemen, ook het afscheid van mijn gastgezin moet een keer komen. Ik heb zo veel geluk gehad dat ik bij hun terecht ben gekomen, ik voel me hier helemaal thuis en m’n gastzusje is mijn beste vriendin geworden hier. Hopelijk hebben de aankomende studenten net zo’n geluk als ik heb gehad!

Paps en mams vliegen morgen al hierheen, maar jammer genoeg vliegen ze naar Newark en rijden daarna nog helemaal naar upstate New York, dus een welkomstcomité op het vliegveld zit er helaas niet in. Ze zijn hier voor 4 weken, waarin we heel veel gaan zien. We gaan naar Hudson Valley, NYC, Boston, Niagara Falls, Buffalo, en natuurlijk de Finger Lakes area, waar ik het hele jaar al heb doorgebracht. In de 2^e week dat ze hier zijn, halen we ook mijn zus op van het vliegveld, want ook zij wilt natuurlijk geen vakantie in Amerika missen. Dit worden drukke laatste weken voor mij, waarin ik heel veel ga zien met m’n eigen family, maar waarin ik natuurlijk ook zoveel mogelijk dingen ga doen met m'n american friends.

Dit is dan ook mijn laatste blog voorlopig, maar ik zal jullie natuurlijk weer op de hoogte brengen van mijn allerlaatse weekjes zodra ik weer wat tijd vind!

Xo,
Marieke

“Why do you go away? So that you can come back. So that you can see the place you came from with new eyes and extra colors. And the people there see you differently, too. Coming back to where you started is not the same as never leaving.” -Terry Pratchett

Prom, D.C. & more

Ik ben er even tussenuit geweest, maaaar ik heb maar weer eens besloten om jullie op de hoogte te brengen van mijn afgelopen 2 maandjes, die zoals de rest van het hele jaar, voorbij zijn gevlogen.

Ik begin maar met………PROM, ookal is dat maar een week geleden, het was zonder twijfel de leukste avond/nacht van het hele jaar! Het begon overdag al met het uitgebreid klaarmaken tot half 5, daarna hop in de auto naar het park, waar er 1,5 uur aan foto’s moesten worden gemaakt. Onze limo – jaaaa je leest het goed, een limousine – kwam ons ophalen en bracht ons naar de golf club waar Prom werd gehouden. Dinner was daar, en daarna hadden we echt een veel te leuke avond. Om 12 uur was dit feestje alweer afgelopen, waarna de limo ons weer oppikte en ons naar de high school bracht, waar de after prom party in de gym werd gehouden. Hier ging het feestje dus weer gezellig verder tot in de vroege uurtjes, maar dan zonder de fancy jurken en tuxedos. Daarna was alle pret toch echt voorbij, wat zou ik het graag over willen doen!!

Inmiddels zijn we een week verder, en heb ik er 4 daagjes Washington DC op zitten. Woensdagavond sliep ik samen met een andere exchange student, een Duits meisje, bij onze local representative, zodat we donderdag vroeg konden vertrekken. Met maar een paar uurtjes slaap gingen we de volgende dag de auto in, en haalden we de andere helft van de groep op, een Duitse en een Japanse jongen. Na zo’n 7 uur in het busje doorgebracht te hebben, waren we dan toch eindelijk in dé hoofdstad van Amerika. Vrijdag ochtend moesten we dan ook weer vroeg uit te veren, zodat we genoeg tijd hadden om alles te zien. En dat is zeker gelukt, we begonnen met de Constitution gardens, waar onder andere de Lincoln memorial, de reflecting pool, het monument voor de Vietnam War en die voor de Korean War, de National World War II memorial en het Washington monument te zien zijn. Daarna zijn we met onze tourbus naar Madame Tussauds gereden, waar we onder andere alle Amerikaans presidenten hebben gezien. Na lunch bij het Hard Rock Cafe hebben we een bezoekje aan het Witte Huis en Obama gebracht, waar we (net zoals overal) meer dan genoeg foto’s hebben gemaakt. ’s Avonds was het tijd voor een baseball game, de Washington Nationals vs de Phillies uit Philadelphia, aangezien ik inmiddels meer dan genoeg softball heb gezien van mijn gastzusje, begin ik het spel toch wel aardig te snappen haha. Na deze eerste mega drukke dag doken we eindelijk onze bedjes in, om er na een paar uur maar weer uit te rollen. Zaterdag was het tijd voor de Arlington National Cemetery, de beroemste begraafplaats van heel Amerika, waar heel veel militairen, presidenten en andere bekende Amerikanen begraven zijn. Dit was zeker heel erg indrukwekkend om te zien, en dit bezoekje kostte dan ook best veel tijd. Daarna hebben we nog wat uurtjes doorgebracht in het Smithsonian museum of Natural History, waar we onder andere in de butterfly garden zijn geweest! Aangezien we die avond nog 3 uurtjes in de auto moesten doorbrengen, was onze tour door DC na het bezoekje aan het museum afgelopen

Een laatste nachtje brachten we door in een hotel in Pennsylvania, waar we ’s ochtends nog even in het zwembad en de hot tub doken. Daarna moesten we toch echt weer terug naar New York, maar gelukkig hebben we nog een extra dagje vrij maandag voor Memorial Day.

Dat waren sowieso de twee leukste dingen van mijn afgelopen maandjes, maar ik zal jullie ook nog even over de rest vertellen hoor.
De hele maand maart was het March Madness, oftewel een groot college basketball tournament. Om dat voor ons nog wat leuker te maken, dachten we dat we er ons eigen wedstrijdje van zouden maken, we hadden allemaal een wedstrijd schema ingevuld met hoe wij dachten dat het toernooi zou verlopen, en voor ieder team dat je goed had zou je punten krijgen. Degene met de meeste punten zou uiteindelijk winnen. Niet dat ik veel van basketbal af weet, laat staan van de Amerikaanse College teams haha, het was alsnog best leuk om te doen. Ik ben uiteindelijk als één na laatste geëindigd, wat eigenlijk een plekje hoger is dan dat ik had gedacht haha.
Ergens in maart hadden we met school ook nog een ‘reading exchange’, leerlingen van de 2 Elementary schools die bij mijn high school district horen kwamen gezellig bij ons langs, zodat zij aan ons konden voorlezen, en wij voor hen. Mijn klas werd gekoppeld aan 1st graders, oftwel kinderen uit groep 3. Dit was allemaal wel leuk en aardig, maarja niet echt een hoogtepuntje uit mijn jaar hier haha.
Ook was het natuurlijk Pasen, dat was zeker geslaagd! Er kwam wat familie langs, en we aten gezellie ‘dinner’ om 3 uur ’s middags (net zoals met Thanksgiving zo ongeveer haha). Daarna heb ik m’n dag niet doorgebracht zoals ik van tevoren had gedacht haha. Soms denk ik wel eens dat mijn kamer een rotzooi is, maar die van mijn gastzusje was altijd nog 10000000 keer zo erg haha. Ze besloot daarom om die avond haar kamer maar eens op te ruimen, en vroeg of ik haar daarbij wilde helpen. Niet wetende dat het zó mega lang zou duren, vond ik het allemaal wel prima. 6 uur en 1o vuilniszakken later waren we eindelijk klaar, oh my god wat was het erg – never again doe ik dat nog een keer.
We zijn ook met de fam naar de bios geweest, deze keer om Insurgent te zien. Zeker een leuke film!

Nu even een besef momentje mensen: nog minder dan een maand voordat mijn ouders hier op de stoep staan! Ik begin me echt af te vragen of de tijd hier sneller gaat dan in Nederland, want oh my god wat ben ik eigenlijk nog helemaal niet klaar om iedereen hier achter te laten! Ik heb natuurlijk al wel heel veel zin om al mijn favorite Dutchies weer te zien, maar ik wil hier zeker weten nog een keertje terugkomen om al m’n friends en tweede familie nog een keer te zien!

Aangezien ik de afgelopen nachtjes niet heel veel slaap heb gehad, ga ik dat vannacht maar eens even inhalen haha!
Sweet dreams Dutchies,
Marieke

“You must give everything to make your life as beautiful as the dreams that dance in your imagination.” -Roman Payne

Te. Veel. Winter.

Hey Dutchies,

Eindelijk heb ik weer een keer wat tijd gevonden om een blog te schrijven! Indoor track is inmiddels toch echt afgelopen, dus ik heb wat meer vrije tijd nu. Maar veel tijd is er inmiddels niet meer over, nog maar 4 maanden to go! Maar niet voor heel lang, want een week nadat ik terugkom ga ik weer op vakantie, voor 3 weken naar Zuid Frankrijk met Joy, wat hebben we d'r zin innnn!

Maar ik zal weer even vertellen over wat ik allemaal heb meegemaakt sinds mijn laatste blog, en dat is vooral: heel. veel. sneeuw. Afgelopen Februari is de koudste Februari sinds 1934 in NY, de temperatuur is de hele maand niet boven het vriespunt geweestDaarboven op komt ook nog een mega pak sneeuw, die toch wel wat problemen met zich meebrengt. Een paar dagen sneeuwvrij of een delay (die extra uurtjes vrij vonden wij niet zo heel erg). Maar we hebben ook gezellig vastgezeten op de oprit toen we naar school wilden rijden, waardoor we niet meer weg konden en dus niet naar school konden, wat mijn gastzusje en ik geen heel groot probleem vonden haha. Ook zijn we met de auto van de weg afgegleden, vol in de sneeuwberg langs de weg. Na een kwartiertje vastgezeten te hebben en een paar mensen hadden gebeld, kwam iemand de auto eruit trekken, en konden we weer gezellig verder rijden.
Gelukkig zijn er ook nog meer dan genoeg leuke dingen gebeurd sinds mijn vorige blog, zoals winter ball, spike night en een prima weekje vakantie! Winter Ball was leuk en gezellig met vriendinnen, maar het was een minder groot succes als homecoming jammer genoeg. Spike night was wel echt leuk daarentegen! Spike night is eigenlijk gewoon één groot volleybal toernooi waarvoor je je eigen team kan maken, en ookal waren we een van de slechtste teams van het toernooi, het was toch wel heel erg hilarisch.
En daarnaast hadden we ook een prima weekje vakantie, met als hoogtepunt: ik was jariiiig. Het was een rustig dagje, totdat de leuke verassingen kwamen! Eerst een berichtje van mijn zus: check je e-mail. Ze had me een link gestuurd van een youtube filmpje, ik snapte niks van het feit dat mijn gastvader me aan het filmen was, maar dat werd snel genoeg duidelijk. Het filmpje bestond uit allemaal vrienden, vriendinnen, familie, leraren enz. die mij allemaal feliciteerden voor mijn verjaardag, en mijn reactie moest natuurlijk gefilmd worden voor de makers van het filmpje: mijn zus en Joy. Maaaar dat was nog niet alles, Joy had via mijn gastzusje mijn birthday cake geregeld! Een echte Amerikaanse, dikmakende, maar oh-zo-lekkere cake met frosting en een super leuke 'gefeliciteerd' foto van mijn vrienden! Daarna met de taart op schoot in auto op weg naar het restaurant, Applebee's it is, waar het personeel nog even gezellig happy birthday voor me zong, en daarna door naar mijn 'gast opa en oma' om mijn birthday cake met ijs op te peuzelen, alsof de cake alleen nog niet zoet genoeg was. Kortom: mijn Amerikaanse 17e verjaardag is er zeker één om te herinneren!

Ik ben volgens mij wel in geslaagd om een blog een keertje redelijk kort te houden, dus ik zal jullie niet langer van jullie drukke Nederlandse leventjes houden! Seeee ya in 124 days!

Marieke

"The way I see it, you should live everyday like it's your birthday." -Paris Hilton

Twenty Fifteen

Aangezien mijn vorige blog alweer zo’n maand geleden is, is het wel weer eens tijd om alle Nederlanders op de hoogte te brengen van de dingen die ik doe hier. Ik begin maar gewoon bij het begin: Kerst! Eigenlijk overal op de wereld, behalve in Nederland, is Kerst maar één dag, dus ook hier in Amerika. We stonden al vroeg naast onze bedjes om alle cadeautjes uit te pakken, en dat was een hele gezellige ochtend! Mijn gastouders en zusje vonden mijn cadeautjes heel leuk, en ik die van hun natuurlijk ook! Daarna hebben we lekker samen geluncht, en zijn we met taart en ijs naar mijn gastmoeder ouders gereden om de verjaardag van Jezus te vieren. Ik heb nog nooit eerder zo over Kerst nagedacht, dus ik vond het ergens ook best grappig om taart en ijs te eten om die reden haha. Maar kortom, het was zeker een geslaagde Amerikaanse kerst! Oud en nieuw daarentegen was een stuk minder spectaculair dan in Nederland, hier is het helemaal geen ‘big deal’ om gewoon om 9 uur in bed te liggen en slapend het nieuwe jaar in te gaan. Vuurwerk is in NY State zelfs verboden, dusja dat zat er sowieso niet in. Uiteindelijk zijn we opgebleven tot 12 uur en hebben we op tv de ‘ball drop’ op Times Square gekeken. Daarna hebben we elkaar een gelukkig nieuw jaar gewenst, en dat was het dan eigenlijk ook. Daarnaast heb ik niet super veel speciaals gedaan deze vakantie, mijn gastouders moesten best veel werken, dus mijn gastzusje en ik hebben een aantal filmmarathons gehouden haha.

Inmiddels is school alweer 3 weken bezig, en is Januari al bijna voorbij! Vorige week had ik m’n midterms, oftewel een soort proefwerkweek maar dan in het midden van het schooljaar. Gelukkig is het hier wel een stuk makkelijker dan thuis, dus ik scoor best hoog! Maar het betekent ook dat ik al op de helft van mijn jaar zit! Ik weet nog wel dat ik vorig jaar zelf blogs aan het lezen was van andere exchange students, en vaak schreven ze dat de tijd zo ongelooflijk snel ging. Ik dacht altijd ‘hoe kan de tijd nou zo veel sneller gaan, een jaar is echt lang?’, maar nu ik hier eenmaal zit weet ik precies waar ze het over hebben. De tijd lijkt hier veel sneller te gaan dan in Nederland haha. Ook staat inmiddels het einde van mijn exchange jaar vast! Mijn ouders komen mij hier opzoeken op 26 juni, en mijn zus komt een week later ook! We blijven dan een paar weekjes hier, en op 16 juli vliegen we met z’n allen terug naar Nederland. Op 17 juli, om 7:15, landen we met z’n viertjes weer in ons kikkerlandje!

Ook indoor track is al weer bijna afgelopen, het voelt alsof we pas net begonnen zijn! Ik heb al best veel meets gehad, ze zijn meestal lang, maar wel heel gezellig. Het is leuk om met m’n team een beetje rond te hangen en de rest van de races te kijken, en ondanks dat we maar een kleine school zijn, zijn er toch een aantal teamgenootjes heel erg goed! Ik heb sowieso nog één meet te gaan op 6 februari, en daarna zijn er de ‘class championships’, de ‘state qualifiers’ en de ‘New York State championships’. Mijn coach probeert zo veel mogelijk kinderen uit het team in de class championships te krijgen, maar voor de twee meets daarna kunnen alleen de allerbesten zich plaatsen. Ik ga m’n gezellige team wel missen als het is afgelopen, want ik heb een heel leuke seizoen met ze gehad. T leuke is wel dat mijn teamgenootjes van indoor track bij mij op school zitten, dus ik zie ze alsnog iedere dag!

Nu moet ik toch maar weer verder met leren voor college biology, waarvan ik deze week nog een midterm heb!

Tot over 172 dagen!
Marieke

“We live in a wonderful world that is full of beauty, charm and adventure. There is no end to the adventures we can have if only we seek them with our eyes open.” - Jawaharlal Nehru

The end of the year is near

Ik zal beginnen bij het begin van deze maand, het is alweer December, de tijd gaat zo ongelooflijk snel! 5 December, Sinterklaaaas! Het pakketje van mijn ouders en zus heeft ongeveer een week gezellig in de hal gestaan, wachtend tot ik het open mocht maken. Dit heb ik dus braaf volgehouden, tot de ochtend van 5 december, voordat ik naar school ging, want ik vond dat ik wel lang genoeg had gewacht haha. In de doos vond ik allemaal leuke cadeautjes voor de hele familie, de pepernoten en chocoladeletters ontbraken natuurlijk niet. Ondanks dat mijn zus me had wijsgemaakt dat ze de pepernoten waren vergeten (kei bedankt Joline, I appreciate it). Ook ons favo bordspel zat erbij, zodat een gezellig avondje ‘Ticket to Ride’ ook hier in Amerika niet kan ontbreken, ookal hebben we het nog niet uit kunnen proberen omdat we nog steeds altijd druk zijn haha. Mijn gastouders hadden ook een sinterklaascadeautje voor mij, een hele leuke fleecedeken met foto's van het jaar tot nu toe erop!

Ook heb ik deze maand mijn eerste snow delay gehad, oftewel: er lag te veel sneeuw op de weg om op tijd naar school te kunnen, dus school begon 2 uur later. Ik stond, zoals gewoonlijk, om 6 uur weer naast m’n bed, totdat mijn gastmoeder zei dat ik net zo goed weer terug in bed kon kruipen, omdat we dus delay hadden. Dat heb ik dus ook zonder enige twijfel gedaan, want ja, 6 uur is en blijft mega vroeg. Dat was tot nu toe de enige delay, maar de winter is pas net begonnen, dus er zullen nog wel wat delays en snow days komen.

De zaterdag de 13^e was het dan zover: NYC!

Ookal was het al de 3^e keer dat ik in New York City was, het is en blijft super leuk. Mijn gastzusje en ik kwamen dus samen thuis vrijdagmiddag, omdat ik niet naar training ging, waar we erachter kwamen dat het slot van de voordeur kapot was, waardoor we buitengesloten zaten. Minder prettig aangezien er een lekkere laag sneeuw lag, en de wind best hard waaide. Na een paar keer bellen naar mijn gastmoeder kwam het erop neer dat de enige manier om in het huis te komen een open raam in de slaapkamer van mijn gastzusje was. Dusja, we moesten daar wel doorheen, wij allebei door de sneeuw heen om het huis gelopen. De natte sokken konden natuurlijk niet ontbreken aangezien de sneeuw tot aan onze knieën kwam. Na een heel avontuur waarbij mijn gastzusje met wat hulp van mij door het raam kon klimmen en de deur voor mij van binnenuit kon openmaken, konden we onze spullen pakken en wachten tot mijn gastouders thuiskwamen. Rond 5 uur stapten we de auto in en zijn we bij de vrienden van mijn gastgezin blijven slapen, en de volgende dag (wat ook de verjaardag van mijn gastzusje Grace was) zijn we met de trein naar NYC gegaan. In de trein kwamen we erachter dat het SantaCon bleek te zijn, oftewel, een massa aangeschoten mensen verkleed als de kerstman (of met andere rare kerstkostuums) komt ‘gezellig’ samen in NYC. Maarja, hiervoor kwamen wij natuurlijk niet, wij zijn eerst naar de 9/11 memorial gegaan, tijdens de Travel Active oriëntatie ben ik daar ook geweest, maar doordat de bus laat was hadden we maar 10 minuten ofzo om daar door te brengen, dus ik vond het echt leuk om toch de kans te hebben om echt rond te kijken daar! Nadat we daar al een tijdje waren, en onze meegenomen lunch gegeten hadden, zijn we met de subway vertrokken naar de St Patrick’s Cathedral. Ik was hier nog niet eerder geweest, en het is echt zo mooi! Het is best raar om een oude kathedraal zo tussen de wolkenkrabbers te zien staan, maar het is ook best grappig. En het is heel mooi aan de binnenkant! Daarna zijn we verder gelopen naar Rockefeller Plaza, ja ja, dé schaatsbaan met dé kerstboom! Hier was ik al wel eerder geweest, maar het blijft zo mooi. Daarna hadden we nog maar weinig tijd over, dus zijn we met de subway weer teruggegaan naar het station, waar we weer op de trein zijn gestapt richting huis. Weer terug bij de vrienden van mijn gastgezin hebben we nog gezellig Grace’s verjaardag gevierd, waarna we allemaal uitgeput ons bedje in kropen. De volgende dag konden we gelukkig uitslapen, en daarna zijn we weer naar huis gereden.

De week daarna had ik een normale week school, en nu is het eindelijk vakantie! Afgelopen vrijdag had ik mijn eerste indoor track meet (de wedstrijden)! Ik heb verspringen en 600 meter gedaan, en het was heel gezellig met mijn team! Aankomende zaterdag (jup, in de vakantie) heb ik mijn volgende meet, deze is alleen voor juniors en seniors, dus niet het hele team zal meegaan. Deze keer ga ik de 55 meter sprint doen, en de 300 meter! We hebben deze week dus ook een paar keer training, waaronder vandaag. Mijn gastouders moesten allebei werken, dus eigenlijk zou ik niet kunnen gaan. Maar uiteindelijk ben ik gisterenavond naar een vriendin uit mijn team gegaan om daar te blijven slapen, dan met haar naar training te gaan vandaag, en daarna zijn we met haar moeder en oom naar Destiny USA gegaan om te shoppennnn! Goed begin van de vakantie dus. De rest van deze vakantie gaat ook zeker leuk worden, en het is al bijna kerst! Wat betekent dat het ook al bijna 2015 is, wat gaat de tijd toch mega snel. Dit zal dus denk ik mijn laatste blog van 2014 zijn, boehoe, maar ik zal jullie allemaal op de hoogte blijven houden van de rest van mijn exchange jaar in 2015!

Merry Christmas and a happy new year,
Marieke

“May light always surround you; hope kindle and rebound you. May your hurts turn to healing; your heart embrace feeling. May wounds become wisdom; every kindness a prism. May laughter infect you; your passion resurrect you. May goodness inspire your deepest desires. Trough all that you reach for, may your arms never tire.” – D. Simone

Alles in één blog

Ik realiseerde me laatst dat ik nooit écht eens een goed verhaal heb geschreven over mijn hele leven hier, en alle dingen die ik meemaak naast alle speciale feestdagen enzo. Dit komt vooral door één ding: heel weinig tijd. Bereid je dus maar voor op een lang blogje haha.

Ik woon dus net buiten een mini dorpje, Union Springs, waar ook mijn high school is. Dit is best dichtbij Auburn, de kleine stad in de buurt. We wonen ongeveer een uur van Syracuse vandaan, en ook ongeveer een uur van Rochester, dit zijn de grote steden in de buurt. Ik heb al heel veel leuke dingen meegemaakt hier, maar er zijn natuurlijk altijd normale (en soms zelfs saaie) dagen bij haha. Mijn dag begint met lekker om 6 uur opstaan, en om ongeveer half 8 (wat eigenlijk wat laat is) vertrekken we richting school. Mijn gastmoeder brengt m’n gastzusje en mij naar school, omdat de bus anders al veel eerder komt, dus dan kunnen we een half uurtje langer slapen. Ik heb volgens mij al eerder verteld wat mijn vakken zijn, maar ik ben inmiddels gewisseld van wiskunde. Trigonometry is veel te makkelijk, ondanks dat mijn meeste klasgenoten t moeilijk vinden haha, dus mijn wiskundelerares en ik hebben besloten dat het een goed idee is om naar pre-calculus over te stappen, wat eigenlijk voor seniors is.
Ik begon mijn jaar dus met hockey, maar dat is inmiddels al best lang afgelopen, wat ik echt jammer vind! Mijn team was heel leuk, en we hebben samen een heel leuk seizoen gehad, met best wat leuke team-bondings. De leukste keer was denk ik toch wel toen we bij Applebee’s gingen eten, omdat ik daar nog nooit geweest was. De coach stelde voor om de obers te vertellen dat ik jarig was, zodat ze voor me zouden gaan zingen. Wij vonden dit best een goed idee, maar wij vertelden de obers dat het de verjaardag van de coach was, zonder het haar te vertellen natuurlijk haha. Kort daarna kwamen de obers helemaal leuk zingend en klappend naar ons toe, en mijn coach was vrolijk mee aan het zingen en klappen, totdat ze naast haar stopten. Ik ga haar blik toen nooit meer vergeten, en daarna hebben we de rest van de avond strak gelegen om de filmpjes die we van haar gemaakt hadden van dat moment. Een andere keer gingen we zwemmen in het zwembad van onze coach, en een van m’n teamgenootjes moest de ice bucket challenge nog doen, maarja wij hadden natuurlijk weer een ander plan

. We deden net alsof de bak met ijswater over haar heen gegooid zou worden, maar net op het laatste moment renden we naar de coach toe, en gooiden al het water over haar heen haha. Ik mis het leuke seizoen zeker al, maar we hebben het afgesloten met een super leuke ‘senior night’. Het team doet dan allemaal lieve dingen voor de seniors, ze geven cadeautjes, schrijven een speech voor iedere senior en zetten ze nog een keer in het zonnetje omdat het hun allerlaatse hockeyseizoen ooit is in high school. Aangezien het voor mij mijn enige, en dus laatste, seizoen met hun is, deden ze dit ook allemaal voor mij! Het was echt heel lief, ze schreven een hele lieve en grappige speech over mij en gaven me allemaal leuke cadeautjes! Ze hebben alle senior, en mij dus, een kussen gegeven met de teamfoto erop, een vis (vraag me niet waarom), een doos met van iedereen uit het team nog een leuk briefje en foto’s van het team, en een tasje met allemaal typisch Amerikaans eten, en vooral snoep. Maarja terug naar nu, hockey is voorbij, en ik ben inmiddels alweer ongeveer een maand bezig met indoor track! Dit team is ook heel leuk, maar toch niet zo leuk als mijn hockeyteam denk ik . Training is soms wel echt zwaar, en ik heb genoeg spierpijn om het te bewijzen. Ik heb gekozen om korte afstanden te doen, dus sprinten. We doen allerlei verschillende oefeningen tijdens de training, wat het veel afwisselender maakt dan ik had verwacht!

Maar genoeg over sport, er zijn nog genoeg andere dingen waarover ik moet vertellen en het wordt al een lange blog haha. Het is naast alle dingen op school, ook heel leuk bij mijn gastgezin! Het klikt heel goed met mijn gastzusje, en ook met mijn gastouders, ik heb zeker heel veel gelukt gehad met mijn gastgezin! Vorig jaar was er een exchange student uit Duitsland op mijn school, vandaar dat mijn gastzusje het idee kreeg om haar ouders over te halen om ook een exchange student in huis te nemen, and here I am! We hebben inmiddels al best veel leuke momenten gehad samen, en ik voel me helemaal thuis. Zo zijn we al naar Niagara Falls geweest, waar ik al eerder over heb verteld, we zijn naar Mockingjay Part 1 geweest, een echte aanrader , we hebben al best veel tijd doorgebracht langs de kant bij mijn gastzusje haar softbal wedstrijden, en dat wordt alleen nog maar meer. In de lente en zomer heeft ze namelijk heel veel toernooien, waarvoor ze soms zelfs naar Long Island of Conneticut gaat! Zo gaan we al in Januari bijvoorbeeld naar Long Island toe, dit is niet voor een toernooi, maar voor een soort showcase waar iedereen kan laten zien wat ze kunnen. Dit is heel exclusief, dus ze heeft veel geluk dat ze daarheen mag, want er komen meer dan 100 grote colleges naartoe om te kijken. Ze softbalt dus veel, en is er ook heel goed in, vandaar dat ze ook al best veel contact heeft met goede colleges. Ze is dus al best lang bezig met haar toekomst, ondanks dat ze pas bijna 16 wordt. Het verschil tussen sommige mensen hier is heel groot, zij is dus al best lang bezig met een college vinden, en weet ook al dat ze een dokter wilt worden (net zoals ik ). Maar er zijn ook heel veel kinderen op school die nog helemaal geen idee hebben, en nog helemaal niet bezig zijn met een college vinden.
Maarja, ik zal proberen het een beetje kort te houden, wat niet echt gaat lukken denk ik. Een tijdje geleden hebben we ook gezellig een weekend doorgebracht op de boerderij van de vader van mijn gastvader, hier niet zo ver vandaan. Een ander gezin dat dichtbij NYC woont, vrienden van mijn gastgezin, kwamen toen ook daarheen. Mijn gastvader, de vader van mijn gastvader, de vader van dat gezin en zijn oudste zoon, hebben in dat weekend vooral gejaagd. Jagen is hier een veel belangrijker ding dan dat ik in Nederland gewend ben, in Nederland jaagt niemand, en hier vind iedereen het heel normaal om over gewerden enzo te praten. Wij hadden dus een gezellig weekendje met mijn gastmoeder, gastzusje, de moeder uit het andere gezin en haar jongere zoon. We zijn naar Destiny USA geweest, een mega mall in Syracuse, waar je veel meer kan doen dan shoppen! We hebben gekart, naar een indoor pretpark geweest (er waren geen achtbanen enzo, maar alsnog, een pretpark in de mall is alsnog leuk haha) , en natuurlijk hebben we ook geshopt . We gaan het weekend van de 13en 14 december naar hun huis toe, en dan gaan we natuurlijk ook even NYC in, wat ongeveer een uur rijden is! Zoveel zin in!! De 13^e is ook de 16^e verjaardag van mijn gastzusje, dat wordt dus een feestje vieren in NYC haha. Jammer genoeg is mijn eerste indoor track meet (wedstrijden) ook op de 13^e, en dat zal ik dus moeten missen. Maarja tegen een weekendje NYC kan ik natuurlijk geen nee zeggen, en er zijn nog genoeg volgende meets. Ongeveer een maand geleden is er ook een minder leuk iets gebeurd. De vader van mijn gastvader was in zijn eentje gaan jagen, maar viel, en brak zijn bovenbeen vlak boven zijn knie. Hiervoor moest hij dus geopereerd worden, maar tijdens de operatie ging het mis, en kreeg hij een aantal hartstilstanden. Ze hebben hem hierna een aantal dagen in coma gehouden, en hij heeft een paar weken op de IC gelegen. Ze hebben zijn been later toch nog kunnen opereren, maar het kostte een paar verschillende operaties voordat het klaar was. Na de IC ging hij naar een gewone kamer, en heeft hij al wat oefeningen kunnen doen met zijn been. In deze weken zijn we dus vaak op en neer gereden naar het ziekenhuis in Syracuse, nog minder tijd dus om jullie in het kleine Nederland op de hoogte te houden! Inmiddels is hij al ongeveer een week thuis, en het gaat al heel veel beter met hem! Het gaat wat tijd kosten, maar hopelijk is hij weer helemaal de oude over een paar maanden!

Oh god, deze blog is veel langer dan ik had verwacht haha, maarja t moest er ooit van komen haha. Ik kan echt niet geloven dat het al december is, het voelt nog steeds alsof ik net begonnen ben, en dat het nog heel lang duurt voordat het over is. Maar ik begin me al te realiseren dat het jaar mega snel gaat, meer dan 3 maanden zijn al voorbij! De Travel Active exchange studenten van volgend jaar beginnen al leuke telefoontjes te krijgen met het goede nieuws dat er een gastgezin is gevonden voor ze, het is zo raar om te bedenken dat het al een jaar geleden is dat ik mijn aanmeldingspakket compleet maakte, en het echte wachten begon! Misschien zet het zich weer voort hier in Union Springs, en besluit een ander iemand op mijn school om een exchange student in huis te nemen, die dan volgend jaar hier in Union Springs zal doorbrengen haha. En jongens, voordat jullie het weten zijn de aankomende 7 maanden ook voorbij, en ben ik alweer terug in ons kleine kikkerlandje!

Ik denk dat jullie inmiddels wel weer helemaal op de hoogte zijn van zo ongeveer mijn hele leven hier, of in ieder geval genoeg voor nu. Als jullie nog meer willen weten, ik vind het altijd leuk om leuke reacties of berichtjes te krijgen! Jammer genoeg moet ik Sinterklaas dit jaar missen, maar gelukkig weet onze Sint (aka mijn ouders en zus) mij altijd te vinden, en staat er een pakketje voor mij te wachten in de hal totdat ik het morgen, op 5 december, mag openmaken.

Kusjes,
Marieke

“The traveler was active; he went strenuously in search of people, of adventure, of experience. The tourist is passive; he expects interesting things to happen to him. He goes “sight-seeing.” – Daniel J. Boorstin

Thanksgiving!

Een echte Amerikaanse feestdag die op de derde donderdag van november wordt gevierd.

Eerst even een lesje geschiedenis: De Mayflower met kolonisten uit Engeland en Nederland (ja ja, mensen uit ons kleine kikkerlandje) kwam aan in 1621 in Plymouth, Massachusetts. Nadat hun eerste oogst mislukt was, bood de Wamponoag-stam hun hulp aan, ze leerden de kolonisten hoe ze allerlei dingen, zoals maïs, konden verbouwen, vis konden vangen en welke planten eetbaar waren. In november 1621 hadden de kolonisten hun eerst geslaagde oogst. Als dank voor hun hulp nodigden de kolonisten de Wamponoag uit voor een oogstfeest om ze te bedanken voor hun hulp. Sindsdien werd er elk jaar een oogstfeest gevierd, wat we nu kennen als Thanksgiving. Kortkom, Thanksgiving is dus een groot eetfestijn.

Dit wordt eigenlijk altijd gevierd met een grote kalkoen, gevuld met stuffing, puree, jus, heel veel taarten en nog veel meer lekker eten. De familie komt samen om te eten, en iedereen eet veel meer dan dat ze eigenlijk op kunnen haha. Wij vierden het met mijn gastouders, gastzusje, de ouders van mijn gastmoeder en haar broer en zijn vrouw. Het was dus gezellig druk bij ons thuis. Bij een diner denk ik eerder aan lekker laat en lang eten, maar nee, voor de gemiddelde Amerikaan vindt het veel eerder plaats. Zo ook bij ons, om 15:00 zaten we allemaal gezellig rond de tafel.

Vandaag is het ‘black friday’, oftewel: met heel veel korting overal shoppen. De winkels gaan mega vroeg open, en massa’s mensen rennen naar binnen. De winkels zitten overvol, en de rijen zijn mega lang. Sommige mensen slaan op hol, ze trekken de producten uit elkaars handen en soms ontstaan er zelfs ruzies of gevechten. Deze ‘traditie’ hebben wij dus maar even overgeslagen. Het goedkope shoppen klinkt heel aantrekkelijk, maar wij hebben het er niet voor over om ons tussen al die mensen te proppen. Misschien dat we straks toch nog even een kijkje nemen in de winkels, met de hoop dat het dan wat rustiger is, maar ik denk dat vandaag een lekker dagje binnen blijven wordt met kerstfilms, warme chocolademelk, en restjes van onze thanksgiving dinner.

De winter is al een beetje aangebroken, en het heeft al een paar keer gesneeuwd. Er ligt nu een laagje van zo’n 15 cm, en met de wind is de temperatuur buiten zo’n -10 graden C. Dit is nog maar het begin van de winter, dus ik kan me alvast voorbereiden voor als het te koud wordt om naar school te gaan. Ze sluiten hier namelijk de school als het -25 graden Fahrenheit is, dat is zo’n -31 graden Celsius!

Dit was denk ik wel weer genoeg voor nu, talk to you guys later!

Liefs,
Marieke

“Be thankful for what you have, you’ll end up having more. If you concentrate on what you don’t have, you will never, ever have enough.” – Oprah Winfrey

Een nieuw seizoen!

Het is inmiddels alweer november, en we zitten alweer middenin de herfst! Ik kan echt niet geloven dat een kwart van mijn 10 maanden in Amerika al voorbij is, de tijd gaat zo ontzettend snel hier. De herfst hier is echt heel mooi, de ‘Finger Lakes’ staan niet voor niets bekend voor de prachtige kleuren!

Een ander seizoen dat voorbij is, is het hockeyseizoen

17 oktober speelden we onze laatste competitiewedstrijd, en daarna zouden we naar ‘sectionals’ gaan. Dit houdt in dat als we 1 wedstrijd zouden verliezen, we er meteen uit zouden liggen. Op 21 Oktober was het zo ver, onze eerste sectionals wedstrijd! Ons team stond op de 6^e plaats, en we zouden tegen de nummer 3 spelen. Het was een hele spannende wedstrijd, maar jammer genoeg hebben we 2-1 verloren Ik ga mijn hele team echt missen! Ik heb bijna iedere dag met ze doorgebracht, maar doordat zij allemaal naar Port Byron gaan, en ik naar Union Springs, zal ik ze waarschijnlijk nog maar heel weinig zienL Hierna heb ik de rest van de week en de week erna geen sport gehad, dus was ik iedere dag lekker vroeg thuis

Maar afgelopen maandag begon de training voor de sport die ik ga doen in de winter, indoor track! Indoor track is eigenlijk gewoon een soort atletiek, maar de atletiekbaan in binnen. Mijn school heeft geen indoor baan, dus voor zo lang het kan trainen we buiten, en anders rennen we door de gangen van de school. Ook zijn er ‘field events’ zoals verspringen, hoogspringen, hordelopen enz., ik weet nog niet of ik een van deze dingen ga doen, maar ik ga het zeker een keer uitproberen bij een van de trainingen. Mijn team is ook echt heel leuk, het is kleiner dan voorgaande jaren, dus de coach wilt meer tijd met iedereen doorbrengen om iedereen in optimale conditie te krijgen. Ik weet nog niet wat ik daarvan vind, want na 2 dagen training heb ik al best veel spierpijn haha. Maar het duurt nog ongeveer 1,5 maand voordat we onze eerste ‘meet’ hebben, dat zijn de wedstrijden, waar iedereen ‘zijn/haar’ afstanden of events doet. De ‘meets’ zijn hier altijd bij een college, dus ik kan meteen zien hoe een echte Amerikaanse college eruit ziet haha. Al onze wedstrijden zijn in Ithaca, Cornell of Cortland, ik heb er echt zin in!

Ik denk dat deze blog wel weer lang genoeg is, talk to you guys later!

Love,
Marieke

“You have to leave the city of your comfort and go into the wilderness of your intuition.” - Alan alda