Jongens, jongens wát een jaar. 10 maanden weg van huis en out of my comfortzone, toen ik me aanmeldde wist ik precies waarom ik het wilde doen, maar zodra het realiteit werd dacht ik af en toe nog wel eens ‘waarom ben ik hier in hemelsnaam mee begonnen?’, maar nu het einde zó dichtbij is, heb ik geen seconde spijt van mijn keuze. Iedereen vraagt nu aan me of ik al zin heb om weer naar huis te gaan, waarop ik altijd ‘ja’ en ‘nee’ antwoord. ‘Ja’ omdat ik al m’n favoriete Nederlandertjes weer wil zien, en ‘nee’ omdat ik daarvoor iedereen die ik in deze geweldige 10 maanden heb leren kennen moet achterlaten. Wat ben ik jaloers op de nieuwe exchange students die aankomende augustus hun avontuur zullen beginnen, want wat zou ik hier graag nog even willen blijven. Gelukkig heb ik nog wel een paar weekjes hier, maar die vliegen waarschijnlijk, net zoals het hele jaar, veel te snel voorbij.
Afgelopen maandag was m’n laatste schooldag (

), het voelde eigenlijk helemaal niet zo, omdat ik het dus nog helemaal niet besef dat het voorbij is. Al m’n vrienden hebben leuke berichtjes geschreven in mijn yearbook, die ik waarschijnlijk nog wel 100 keer zal lezen. Het echte afscheid van ze moet nog komen, maar hopelijk kunnen we dat zo lang mogelijk uitstellen. Natuurlijk zijn zij niet de enigen waarvan ik afscheid moet nemen, ook het afscheid van mijn gastgezin moet een keer komen. Ik heb zo veel geluk gehad dat ik bij hun terecht ben gekomen, ik voel me hier helemaal thuis en m’n gastzusje is mijn beste vriendin geworden hier. Hopelijk hebben de aankomende studenten net zo’n geluk als ik heb gehad!

Paps en mams vliegen morgen al hierheen, maar jammer genoeg vliegen ze naar Newark en rijden daarna nog helemaal naar upstate New York, dus een welkomstcomité op het vliegveld zit er helaas niet in. Ze zijn hier voor 4 weken, waarin we heel veel gaan zien. We gaan naar Hudson Valley, NYC, Boston, Niagara Falls, Buffalo, en natuurlijk de Finger Lakes area, waar ik het hele jaar al heb doorgebracht. In de 2^e week dat ze hier zijn, halen we ook mijn zus op van het vliegveld, want ook zij wilt natuurlijk geen vakantie in Amerika missen. Dit worden drukke laatste weken voor mij, waarin ik heel veel ga zien met m’n eigen family, maar waarin ik natuurlijk ook zoveel mogelijk dingen ga doen met m'n american friends.

Dit is dan ook mijn laatste blog voorlopig, maar ik zal jullie natuurlijk weer op de hoogte brengen van mijn allerlaatse weekjes zodra ik weer wat tijd vind!

Xo,
Marieke

“Why do you go away? So that you can come back. So that you can see the place you came from with new eyes and extra colors. And the people there see you differently, too. Coming back to where you started is not the same as never leaving.” -Terry Pratchett